Momčilo Nastasijević (1894-1938), jedan od istaknutijih pesnika međuratne književnosti, potiče iz porodice koja je, pored njega, dala još i kompozitora Svetomira Nastasijevića, slikara Živorada Nastasijevića i pisca istorijskih romana Slavomira Nastasijevića. Momčilo Nastasijević je do kraja života radio kao profesor francuskog jezika i književnosti, i do kraja života ostao svoj i osoben. Naime, on je bio jedan od retkih pesnika koga odlikuje samoniklost i nepodvodljivost ni pod jednu kapu pravaca ili škola. Dok sva avangarda, neposredno posle Prvog svetskog rata, teži zapadnim modelima mišljenja i pevanja, Nastasijević ide svojim sopstvenim putem. Njegovo interesovanje usredsređeno je na srednjovekovnu književnost i narodno stvaralaštvo kao bogate izvore srpskog jezika. On je za vraćanje tim izvorima (praizvorima) a za bekstvo od savremenog jezika koji je otuđen i hladan. Može se pretpostaviti da je na Nastasijevića uticao njegov savremenik i zemljak Rastko Petrović, jedan od najistaknutijih modernista, svojim esejima o srednjovekovnoj umetnosti i "Burleskom...", romanom o starim Slovenima. Leksika Nastasijevićeve poezije je arhaična, arhaična je i sintaksa: on veruje da samo ta leksika leži u osnovi srpskog jezika, a da je savremeni jezik bleda slika izvornog jezika - što dublje u prošlost jezika, to bliže pravim smislovima i značenjima, ali pre svega bliže izvornoj melodiji jezika. Nastasijević je počeo rano da piše, ali je sporo objavljivao. Jedna tadašnja kritičarka napisala je: "Momčilo Nastasijević bio je od onih retkih odabranih koji se nisu ispucavali zbirkama, ali čiji je svaki prilog značio otkrovenje". (Milica Kostić Salem) Pisao je poeziju, pripovetke, drame i eseje. Već u devetnaestoj godini, 1915., piše Rane pesme, pripovetke i veći deo Misli. Godine 1925., u časopisu Pokret objavljuje priču Zapis o darovima moje rođake Marije; 1927. godine, za ovu priču dobija nagradu "Cvijeta Zuzorić"; iste godine objavljuje zbirku pripovedaka Iz tamnog vilajeta iz koje je i nagrađena pripovetka. Muzičku dramu Međuluško blago objavljuje 1927. godine. Knjiga pesama Pet lirskih krugova objavljena je 1932. godine, i bila lepo primljena od kritičara. To je sve što je Momčilo Nastasijević objavio. Ali je zato iza njega ostao sanduk rukopisa koje su njegovi prijatelji pregledali i najveći deo objavili 1939. godine, u Celokupnim delima u devet knjiga. Od većih radova ovde su objavljene drame Đurađ Branković i Kod "Večite slavine", koje je napisao 1929. godine. Tu je objavljena i zbirka pripovedaka Hronika moje varoši, 1931. godine.