Rastko Petrović (rođen 3. marta 1898. godine, preminuo 15. avgusta 1949.) je bio srpski književnik, pesnik, pripovedač, romansijer, esejista, slikar i diplomata. Bavio se likovnom i književnom kritikom. Sa mnogobrojnih putovanja ostavio je zanimljive putopise. Rastko Petrović rođen je u Beogradu, kao deveto dete oca Dimitrija, istoričara, i majke Mileve, učiteljice. Rastko je mlađi brat Nadežde poznate likovne umetnice. Dana 5. juna kršten je u hramu Svetoga Marka u Beogradu. Njegov kršteni kum bio je novosadski pisac i pripovedač Jaša Tomić. Rastkova porodica bila je veoma ugledna i cenjena u Beogradu. Piščeva rodna kuća srušena je prilikom bombardovanja Beograda 6. aprila 1941. godine. Rastko još u detinjstvu ostaje bez majke, a brigu o njemu preuzimaju sestre. U periodu od 1905. do 1914. godine pohađao je osnovnu školu i upisao niže razrede gimnazije. U jeku Balkanskih ratova 1912. prekida gimnazijsko školovanje u Beogradu. Kao nesvršeni gimnazijalac odlazi na front, prelazi Albaniju i odlazi u Francusku, gde završava gimnaziju. U Nici je maturirao, a kao stipendista francuske vlade upisuje prava u Parizu. U Parizu se upoznaje i druži sa mnogim pesnicima, slikarima. Piše pesme, pripovetke i prikaze slikarskih izložbi i objavljuje ih u otadžbini. Godine 1921. objavljuje jedinstveni humoristički roman iz života starih Slovena "Burleska Gospodina Peruna Boga Groma". Krajem 1922. godine objavljuje zbirku pesama "Otkrovenje". Tokom cele te godine aktivno deluje u Beogradu zajedno sa brojnim piscima poput Milana Dedinca, Marka Ristića, Tina Ujevića i drugih. Njihovo delovanje dovešće do pojave nadrealizma. Nakon što se zaposlio kao činovnik u Ministarstvu inostranih dela, krajem naredne 1923. godine, primljen je za pripravnika. Nastaje period u Rastkovom životu kada sve manje piše poeziju i sve manje objavljuje. Oktobra 1926. godine postavljen je za pisara u Ministarstvu inostranih dela u Poslanstvu pri Vatikanu kod Milana Rakića. Rakić mu omogućuje putovanje po Italiji, Španiji, Francuskoj i Turskoj i, što je najznačajnije, po Africi. Stoga će, 1930. godine, Petrović objaviti veličanstveni putopis pod istoimenim nazivom "Afrika". Potom, 1935. godine, Rastko Petrović biva postavljen za vicekonzula šeste položajne grupe generalnog konzulata u Čikagu. Naredne godine radi u Vašingtonu kao sekretar Poslanstva. Putuje po SAD, Kanadi, Meksiku, Kubi. Godine 1938. unapređen je u zvanje konzula pete grupe u Čikagu. Drugi svetski rat proveo je u Sjedinjenim Američkim Državama. Piše pesme za zbirku "Ponoćni delija". Poboljeva. U 51. godini, dana 15. avgusta 1949. iznenada umire u Vašingtonu. Sahranjen je na groblju u Senovitom potoku u Vašingtonu. Posmrtni ostaci Rastka Petrovića preneti su u Beograd tek u junu 1986. godine, i sahranjeni u porodičnu grobnicu na Novom groblju. Dobrovoljac je u ratu, povlači se sa vojskom preko Albanije, u Parizu završava srednju školu, posle rata i pravni fakultet. Uporedo studira književnost i istoriju umetnosti. Bio je radoznala i dinamična priroda. Još u toku studija povremeno dolazi u Srbiju proputovavši sve njene krajeve ("Otadžbina je tako ogromna, fantastična"). Pošto je završio prava, konačno dolazi u Srbiju i ponovo obilazi krajeve u Srbiji, Makedoniji, Dalmaciji i Crnoj Gori. Kao diplomatski službenik u Rimu putuje po Italiji, Španiji, Turskoj, Francuskoj. Krajem 1928.godine, odlazi na putovanje po Africi i sa toga putovanja donosi rukopis buduće putopisne knjige Afrika (1930.). Godine 1935. odlazi u Ameriku kao diplomatski službenik. To je prilika da proputuje Sjedinjene Države, Kanadu, Meksiko i Kubu. Još kao učenik koledža u Francuskoj pomno je čitao Bodlera, Verlena, Verharena, Dostojevskog, Bergsona. Gde god je putovao, obilazio je biblioteke, čitao i proučavao. Bio je upućen u pitanja književnosti i slikarstva. Zanimao se za naivnu umetnost, posebno afričku. Pisao je eseje o slikarstvu, crtao, skupljao umetničke predmete. Počeo je književno stvaranje kao jedan od najagilnijih i najistaknutijih pred- stavnika avangarde, koji se zalaže za moderni izraz, novu fomru i neobičnu sadržinu, prožimanje žanrova, odbacivanje klasičnih čistih žanrova, mešanje stilova. Kada je neposredno posle Prvog svetskog rata počelo da se stvara jezgro srpskih modernista, u njemu je bio Rastko Petrović. On obrazuje 1921.godine, grupu "Alfa" (Miloš Crnjanski, Rastko Petrović, Stanislav Vinaver, Todor Manojlović i drugi). Saradnja u časopisima Putevi (1922.) i Svedočanstva (1924.), u kojima će se afirmisati i dalje razviti modernistički pokret i začeti klica nadrealizma, predstavlja Rastka Petrovića kao stvaraoca modernog prosedea i neobičnih stvaralačkih interesovanja. Kao moderni pisac Rastko Petrović se predstavio romanom Burleska gospodina Peruna boga groma (1921.). Već tu je pokazao svoju naklonost prema mitologiji uopšte a posebno prema slovenskoj mitologiji i istoriji. Ova proza ni do danas u književnoj istoriji i književnoj kritici nije žanrovski definisana. Za vreme kada se pojavila, bila je moderna po strukturi, sadržini i primenjenom umetničkom postupku. Ona je jedna od prih knjiga naše književnosti u kojoj je primenjena dokumentarna tehnika oblikovanja sadržine: unošenje u romanesknu strukturu različitih žanrovskih oblika - odlomci iz apokrifa, Slovo ljubve despota Stefana Lazarevića, legende, istorijska građa. Ovakvi postupci postali su stvaralačka praksa u savremenoj postmodernističkoj prozi. Ovakve forme u delu ovoga pisca nastale su vođene šegovim stvaralačkim principom o neponovljivosti i izvornosti svakog pojedinačnog dela. U njegovom književnom delu susreću se različita i međusobno suprotna osećanja i raspoloženja kao i stav prema svetu, čoveku i životu: prolaznost, neponovljivost, tragika, radost, stvaralački entuzijazam, bunt, pomirenost, vitalizam, obnova, melanholija, metafizika, realizam, kakofonija, tišina, telesno, duhovno, instinktivno. Za života je objavio sledeća dela: Burleska gospodina Peruna boga groma (1921.), Sa silama nemerljivim u časopisu Srpski književni Glasnik (1927.), Afrika (1930.), Ljudi Govore (1931.). Posmrtno je objavljen roman Dan šesti (1960.). i Dela Rastka Petrovića od 1961. do 1974.godine. Večiti putnik i radoznalac, Rastko Petrović je voleo svoju Srbiju i uvek joj se vraćao krstareći po njoj i otkrivajući uvek nešto novo i lepo. Rat je proveo u Sjedinjenim Državama i 1945. godine, izrazio je želju da se vrati u domovinu. Nije dobio podršku ni od nekadašnjih prijatelja književnika, ni od države. Ostao je u tuđini da umre. Izgleda da je Isidora Sekulić, pišući o mladom Rastku Petroviću, naslutila pesnikovu sudbinu iz njegove poezije: "Temperamenat koji će, ako ostane ovako kako jeste, jednoga dana tuđ i neožaljen umreti od prskanja damara".